El Faro. Ik hoef slechts drie passen te zetten, het gordijn weg te schuiven, de deur te openen en.....El Faro. Het onmiskenbare zwaailicht van de vuurtoren van 'El Castillo de Santa Catalana'. Here I am. Kamer 407, Hotel Atlantico. Uitzicht vanuit bed op de
Atlantische Oceaan. Cadiz.
Voor mij een tv-toestel met daaronder de mini-bar. El Farolito. Naast mij, op het nachtkastje een mini-flesje Ballantine. Het zoveelste hotel.
Flitsen. Hotel Italia in Oaxaca: besloten om naar Suriname te gaan. Hotel Roma in Lima: stomdronken geworden na het nuttigen van een fles Southern Comfort. Hotel Torarica in Paramaribo: net niet verleid door een collega. Hotel Sheraton, San Salvador: opgesloten in de lift na aanslag van FMLN op elektriciteitscentrale. Hotel Intercontinental in Managua: onzedelijk voorstel van politicus om informaties te ruilen voor dollars. Hotel Parador in Guadelupe: het mysterie van de zwarte maagd.
En nu? 100 jaar eenzaamheid in kamer 407 in Cadiz. Wat te doen? Me verdiepen in het dossier van Carmen Romero? Slok Ballantine. Wat zei ik? Carmen Romero? Zij is de echtgenote van Felipe Gonzalez en staat nummer drie op de lijst van de PSOE in het district Cadiz. Dat rechtvaardigt mijn aanwezigheid in kamer 407.
Vreemde stad, dat Cadiz. Oudste stad van Europa. Je ziet, de historie heeft van mij een verslaafde gemaakt. Smerige stad. Stad bovendien met de grootste werkloosheid van Spanje. Vanavond (na een autoreis van bijna acht uur) even een wandeling door het oude 'casco' gemaakt. Je kunt het zilt van de geschiedenis van de muren schrapen.
Elk huis waar de componist Manuel de Falla meer dan een halve dag heeft vertoeft, is nu gesierd met een herdenkingssteen. In de straten sluipt het verval je na. Waar is er in godsnaam gebeurd met de rijkdom van weleer? Waar is de schaduw van Columbus? Is dit het voorportaal van Europa of van Afrika?
